Menfaate dayalı ilişkiler, tıpkı çürümeye yüz tutmuş bir ipe benzer. İlk bakışta sağlam ve güçlüymüş gibi görünen bu tür bağlar, zamanla gevşer, kopar ve sonunda hiçbir değer taşımaz hale gelir. İnsanların çıkarları doğrultusunda kurdukları ilişkiler, görünüşte faydalı gibi olabilir, fakat gerçek bir temele dayanmayan bu bağlar, içten içe çürür ve yok olur. Zira menfaat, bir ilişkinin gerçek gücünü oluşturmaz; kalp ve samimiyet, ilişkilerin gerçek yapısını meydana getirir.
Çıkar amacı güdülen her şey, bir süre sonra yalnızca bir araç haline gelir. Kişi, başkalarından çıkar sağlamak için ilişkiye girse de, bu ilişkiyi sürdürebilmek için gerçek bir bağlılık, güven ve sevgi yoktur. Bu tür ilişkilerde, her şeyin bir karşılığı vardır. Biri bir şey verdiğinde, beklenen karşılık hemen gelmelidir. Bu, başlangıçta büyük bir fayda sağlayabilir, ancak zamanla ilişkilerin yüzeyi ne kadar parlak olursa olsun, içi bozulur ve çöker. Zira bir ipe benzer, dışarıdan sağlam görünen fakat içten çürümeye başlayan bir bağ, bir gün kopar.
Menfaate dayalı sergiler gibi, bu tür ilişkiler de çoğu zaman gösterişten ibarettir. İnsanlar birbirlerine samimi duygularla yaklaşmak yerine, faydalarını görebilmek adına birbirlerini kullanır. Ve her geçen gün, bu tür ilişkilerin temeli daha da zayıflar. Sonunda, bir noktada ortaya çıkan boşluk, her şeyin gösterişli bir yanılsama olduğuna dair bir farkındalık yaratır. İnsanlar, menfaatlerini elde edebilmek için kurdukları ilişkilerde, bir zaman sonra bu ilişkilerin gerçek anlamını ve değerini kaybettiklerini fark ederler.
Sonuç olarak, menfaate dayalı ilişkiler ne kadar uzun süre sürdürülebilir görünse de, içsel olarak her zaman zayıflar. Gerçek bağlar, samimiyet ve karşılıklı güvenle inşa edilir. Çıkarlar geçicidir, ama içtenlik ve güven kalıcıdır. Gerçekten sağlam bir ilişki, bir çıkar ilişkisine dayanmaz; bu ilişki, zamanla gelişir ve güçlenir.
Nida Kahraman