Aşk tohumu kimde yeşerirse,
Sarmaşık olur, sessizce büyür,
Gönlü sarar, ruhu kuşatır,
Her yaprağında bir sır taşır,
Her kökünde bir hayat doğar.
Ve aşk ateşi kimde yanarsa,
Kül eder bütün duvarları,
Ne geçmiş kalır, ne yarın,
Yalnız bir an vardır; ebediyete uzanan,
O ateş, kalbi de bedeni de yeniden yoğurur.
Sakaryalı Yusuf der ki:
“Aşk, secdeye varan bir ömürdür,
Şükürle harmanlanan bir huzurdur.
Kanaatle çoğalan bir zenginlik,
Ve yalnızca kalbin anlayacağı bir hikmettir.”
Aşk, görünmeyen yolların haritasıdır,
Hissedilen ama asla anlatılamayan.
Bir duanın dudaklarda sessiz titreyişi,
Bir gözyaşının yanağından süzülen vuslatıdır.
Tohumu düştü mü gönlüne dost,
Artık ne ben kalır, ne de sen.
Aşk, bütün varlığı eritir,
Sadece hakikati bırakır geriye.
Aşk, bir hazine değil yalnız,
Bir yangındır; yakarken arındırır.
Sonsuzluğun kapısını aralar usulca,
Ve insan, o kapıda kendini bulur.
Yusuf Durdurmuş