Hayatta en çok “Sana ne yaptım ki?” diyenlerin, aslında en derin yaraları açanlar olduğunu fark edersiniz. Bu söz, çoğu zaman masumiyetin arkasına saklanmış bir savunma gibi gelir. Ancak insan, bazen farkında olmadan bile sevdiklerine en büyük zararları verebilir. Asıl acı olan, sizin gönlünüzden geçenleri değil, tam aksini yapmalarıdır.
Bir insanın yüreğinde taşıdığı arzu, ona dokunulmasını bekleyen bir çiçek gibidir. İncitmeden sulanmayı, nazikçe korunmayı ister. Fakat kimi insanlar bu hassasiyeti göremeden, o çiçeği hoyrat bir şekilde kırabilir. Bu kırılmalar bazen sözle, bazen de davranışlarla olur. Farkında olmadıkları bu zarar, geride derin izler bırakır. Ve en acısı da, bunu yapanların kendilerini suçsuz hissetmesidir.
Sevginin en büyük sınavı, karşı tarafın hislerine gerçekten dikkat etmektir. Sadece kendi gözünüzden değil, karşınızdakinin gözünden de bakabilmeyi gerektirir. Ancak ne yazık ki birçok insan, kendi doğrularının peşinden giderek başkasının incindiğini fark etmez. İşte bu yüzden, “Sana ne yaptım ki?” sorusu, çoğu zaman farkındalığın değil, farkında olmamanın bir ifadesi haline gelir.
Bu hayatta en önemli şey, insanın sevdiklerine karşı duyarlı olmasıdır. Çünkü bazen en büyük yaralar, en sevdiklerimiz tarafından farkında olmadan açılır. Ve bu yaraların kapanması, onları açan kişinin farkındalık kazanmasına bağlıdır.
Hülya Yiğit