Her insan bir hikâye, her ilişki bir iz,
Kimi bir rüzgâr gibi geçer, kimi dağ gibi sessiz.
Bazıları yaralar açar, bazıları umut eker,
Ve kimileri, gidişiyle bile seni büyütür, sever.
Yanlışlarla yüzleşirsin bir çift sözde,
Doğrunun değerini anlarsın o gözlerde.
Yüreğinde yankılanır geçmişten bir çığlık,
Ama her çığlık ardından gelir bir aydınlık.
SAKARYALI Yusuf der ki:
“Hayat, acıların içindeki en büyük öğretmen,
Gidenin ardından anla; kalan hep sen.
Sevgi bazen bırakmaktır, özgürce sevmek,
Çünkü bağlar çözülürse gerçek olur emek.”
Bazen bir dost eli, yüreğine dokunur,
Bazen bir yabancı, içinde saklı bir şiir sunar.
Kendini sevmeyi öğretir sana hayat,
Her kopuşta yeni bir kök salar kanat.
Bir veda, içini titretir ve seni değiştirir,
Gidenin ardından kalan sadece bir çizgi değil, bir denizdir.
Ve o deniz, seni dalgalarla olgunlaştırır,
Her bir damla, seni sen yapan o kocaman yastır.
Kabul et o yüzden, her hikâye uzun sürmez,
Her sevgi sonsuza dek kalmaz, her an ölümsüz değil.
Ama bil ki, her ayrılık yeni bir sabaha fısıldar,
Çünkü hayat, en çok yeniden başlamayı hatırlatır.
Yusuf Durdurmuş