İnsan Olmak, İnsanca Yaşamak

İnsan olmak ve insanca yaşamak,
Var mı daha ötesi?
Bir avuç mutluluk,
Bir avuç sevgi,
İnsanın en derin köklerinden filizlenen gerçek hazinesi.

Ne pırlantası,
Ne yakutu, ne de mücevheri,
Hiçbiri sevginin yerini tutamaz.
Sevgi, insanı insan kılan,
Bir tek o,
Kalbinin özüdür,
Ve bir avuç merhametle yoğrulmuş
O sırça yürekte var ettiği sevgisidir.

SAKARYALI Yusuf der ki
Aksi gibi görünse de,
İyilik hep kazanır;
Bazen karanlık,
Bazen hüsran olur yolun adı,
Ama unutma,
Hiçbir fırtına kalıcı değildir.
Işıksız kalmış bir kalp,
Bir gün mutlaka aydınlanır,
Ve her yaralı gönül,
Zamanla şifasını bulur.

Bırakma,
İyiliği, sevgiyi, merhameti,
Dünyanın en değerli hazinesi de budur.
Her gün bir adım daha at,
Bir başkasına uzat ellerini,
Çünkü insan olmak,
Bir yolculuk,
Ve bu yolculukta her adımda
Biraz daha insanlaşırız.

Bir avuç sevgidir insanı insan kılan,
Bir avuç merhamettir,
İçindeki insanlık duygusunu var eden,
Ve her bir iyilik,
Dünyanın en güzel mücevheri,
İnsanın özüdür,
İnsanca yaşamak budur.

Yusuf Durdurmuş