İnsan ilişkileri de mevsimlere benziyor. Bazen ilk tanıştığınızda ilkbahar yaşıyorsunuz; içiniz kıpır kıpır oluyor. Sonra tıpkı yaz mevsiminde olduğu gibi içinizi bir sıcaklık sarıyor; ama öyle böyle bir sıcaklık değil bu. Ardından yavaş yavaş sona yaklaşıyorsunuz ve yaprak dökmeye başlıyor, sonbaharı yaşıyorsunuz. En sonunda ise her şey kışa dönüyor; don kaplıyor, buz kesiliyor.
Her zaman ilkbaharı ya da yaz mevsimini, her zaman sonbaharı ya da kışı yaşamak mümkün mü peki? Sanırım değil. Çünkü bazı şeyler bir süreç olarak akıyor. Evet, yaşadığınız mevsimin ömrünü uzatmak sizin elinizde; ama bazen insan eliyle, bazen de ilahi bir takdir neticesinde dört mevsimi de yaşayabiliyorsunuz. Örneğin, karşınızdaki kişi kendini yavaş yavaş soğutabilir; yani sizi kendinden yavaş yavaş uzaklaştırabilir ve yaprak dökümüyle birlikte sonbaharı yaşayabilirsiniz. Ardından da kış mevsimi gelir.
Ancak bazen kişi kendinden soğutmaz; ilkbahar ve yaz mevsimlerinin süresi uzatılır. Fakat bu defa da ilahi takdir devreye girer. İnsanlar, yaş alarak ya da yaş almayarak boyutlar arası mesafeler yaşamak durumunda kalır.
İnsan dört mevsimi bir ayda da yaşayabilir, bir yılda da, bir ömürde de. Ama en nihayetinde önemli olan, koskocaman bir ömre dört mevsimi sığdırabilmektir.
Zeynep Erol