Şöyle bir soruyla başlamak istiyorum yazıma: kendi dünyaya getirmiş olduğumuz çocuklar söz konusu olduğunda tırnaklarına taş değmesin ve en ufak şekilde bile zarar görmesinler istiyoruz öyle değil mi? Peki ya ümmeti Muhammed’in çocukları söz konusu olduğunda?..
Kıymetli kardeşlerim ümmeti Muhammed’in gonca gülleri, biricik evlatları hedef alınıyor ve cayır cayır fosfor bombalarıyla vahşi bir şekilde yakılarak öldürülüyorlar. Peki biz neredeyiz ve bunun hesabını Allah’a nasıl vereceğiz?
Her evlat önce anne ve babasına ve daha sonra da tüm topluma emanettir ve ümmeti Muhammed olarak emanetlere sahip çıkmak zorundayız şayet sahip çıkmıyorsak bu Allah’ın emanetine ihanettir ve bunun hesabını vermemiz mümkün değil. Peki ama ne zaman aklımızı başımıza alıp vicdanımızı yüreğimizde toplayacağız? Ne zaman ümmetin evlatlarına sahip çıkacağız?
Kendi dünyaya getirmiş olduğumuz çocuklar söz konusu olduğunda herhangi bir çocukluk travması yaşamamaları için elimizden gelenin fazlasını yapıyoruz ancak bir yerlerde ümmetin gonca gülleri, biricik evlatları çocukluk travmasının âlâsını yaşıyorlar ve savaşın ortasında hayatta kalma mücadelesi veriyorlar. Peki bizim dünyaya getirmiş olduğunuz çocuklar çocuk da ümmeti Muhammed’in gonca gülü olan biricik evlatlarımız çocuk değil mi?
Uyanın ey kardeşlerim, uyanalım ey kardeşlerim! Yaşanılanların telafisi olmayacak ve bugün sahip çıkmadığımız emanetlerimiz birer cennet kuşu olduklarında bizim geleceğe dair en ufak bir umut kırıntımız kalmayacak. Ümmeti Muhammed’in gonca gülleri birer birer solduğunda sancağı verecek yavrularımız olmayacak.
Uyanın ne olursunuz…
YAZAN: Zeynep EROL