Merhaba değerli gönül dostlarım. Elini Uzatmak Bir Ömre Dokunmaktır
Hayatta bazen bir adım atmak bile cesaret ister. Engelli bireyler içinse bu adımlar daha da anlamlıdır. Yirmi yıl boyunca, yüreğime dokunan her hikâyede, onların ellerinden tuttum. Kimisiyle bir yol paylaştım, kimisiyle sessiz bir gülümsemeyle anlaştım. Her nefeste, onların yaşamında bir umut ışığı olabilmenin peşine düştüm.
Benim için bu bir görev değil, bir insanlık borcuydu. Hayatın ritmini birlikte hissetmek, yollarını aydınlatmak, bir engeli aşmanın ne demek olduğunu birlikte yaşamak… Tüm bu süreçte anladım ki, elimizi uzattığımız her insanın dünyasında bir iz bırakıyoruz.
Bazen bir baston, bazen bir rehberlik, bazen de sadece samimi bir sohbet… Bu yolculukta anladım ki destek sadece maddi imkanlarla değil, yürekle veriliyor. Bir yüreğe dokunmak, birlikte adım atmak dünyayı değiştirmese de bir insanın dünyasını güzelleştirebilir. İşte bu yüzden, gücüm yettiğince o elleri bırakmıyorum. Çünkü biliyorum ki el uzatmak, aynı yolu birlikte yürümek demek. Ve bu yol, gerçek insanlık yoludur.
Yusuf Durdurmuş