🌸”Herkes var ama hiç kimse yok ”
🌸 ” Komşu da var sende yok ”
@bayhangurhann katılmış olduğu programda hayat hikayesini anlatırken bu iki cümleyi kuruyor ve bu iki cümle beni son derece etkiledi.
Neden peki?
Bu iki cümle beni neden etkiledi ve bu iki cümle neden var?
Sevgili Peygamberimizin komşuluk hakkı ile ilgili hadis-i şerifleri varken ve hemen hemen herkesin bir şekilde duymuş olduğu üzere, “Komşusu aç iken tok yatan bizden değildir” vurgusu bizzat kendi tarafından yapılmışken, birisi çıkıyor ve diyor ki: “Çocukken aç kaldık.” Yani, komşularımız vardı ama yoktular ya da yine aynı şekilde herkes vardı ama aslında hiç kimse yoktu.
Bakın, bu yıllar önce de büyük bir problemmiş, şimdi de büyük bir problem ve her birimizin dönüp hayatımızı ve hatta tüm benliğimizi gözden geçirmemiz gereken bir problem. Çünkü bizler eğer belirli bir şeye inandığımızı iddia ediyorsak ve bu şey İslamiyet ise, o halde İslamiyet’e uygun bir yaşam gerçekten sürüyor muyuz? Bu bağlamda gerçekten layığıyla Müslümanlık yapıyor muyuz?
Bizler tebliğ görevinin, ya da tebyin görevinin ya da temsil görevinin yalnızca peygamberlere özgü olduğunu zannediyoruz. Ancak tebliğ görevi de, tebyin görevi de, temsil görevi de hepimiz için geçerli. Yani, öğrendiğimizi aktarmak ve aktarırken açıklamak ve güzel dinimizi en güzel şekilde temsil etmek durumundayız.
Komşuların aç kalması bir kenarda dursun; küçücük bir çocuğun ya da çocukların aç kalması, gerçekten insani açıdan dehşet verici bir durum. Yani nasıl bir körlük ya da nasıl bir sağırlık ya da nasıl bir akıl tutulması yaşıyoruz ki hemen dibimizde küçücük yavruların aç olduğunu bilmiyoruz? Ya da bilmek mi istemiyoruz acaba?
Aynı kişinin anlatımlarında beni etkileyen diğer bir husus da, akrabalarının kapısını çaldığında, soğuk bir kış günü olmasına rağmen ve içeride bulunuyor olmalarına rağmen kapıyı açmamış olmaları.
Evet, birinin sizinle birlikte kalmasından rahatsızlık duyuyor olabilirsiniz, ancak bu, soğuk bir kış gününde genç bir delikanlıyı eve almamayı gerektirmez ya da herhangi bir açıklama yapmadan bunu yapmayı. Dolayısıyla da bu apaçık kalpsizlik ve korkaklıktır.
Velhasıl, insanları ötekileştirmeyi ve gözden çıkarmayı bırakalım artık, çünkü biz Allah değiliz.
—
✍️ Zeynep Erol