Ey annem,
Bu Kudüs ki, kalbim onun sevgisiyle ferahladı.
Bana dedi ki, “peki neden üzgünsün?”
“Ayrılık anne.” dedim.
Neden birleşip “Allah’u Ekber!” kelimesi altında bütünleşemiyoruz?
Aksa’da her gün saldırılar,
Ramallah’da ise tutuklamaklar ve meçhuller,
Gazze’de acılar şiddetleniyor,
Kaybeden vatan oluyor.
Annem dedi ki,
“Bu iş Allah’ındır.
Çünkü birleşmeden yapamayız,
Onsuz da yaşayamayız.
Yeter bu kadar viran olduğumuz.”
Yine dedi ki:
“İlimde güç vardır, birlik olmaktan başka çare var mıdır?
Söyle bana.
Acımızın yenilenmesini istemeyiz!
Acımızın yenilenmesini istemeyiz!
Her gün bir köy harap oluyor.
Bu yerleşme, bu sömürgecilik artıyor,
Ve biz kınamadan başkasını duymuyoruz,
Ümitsizliğim günbegün artıyor.”
Ona dedim ki:
“Sakin ol Anne! Biz teslim olmayı bilmeyen bir milletiz!
Direnmeye, uyanık kalmaya devam edeceğiz!
Ve bu sözümü herkes duysun ki,
Babü- Rahme bizimdir!
Babü- Magaribe de bizim kalacak,
Filistin halkı her ne kaybederse kaybetsin,
Asla kaybetmez!
Bütün dünya duysun ki,
Biz Allah’tan başkasına diz çökmeyen bir milletiz,
Yüzyılın Anlaşması sürdürülmeyecek
Yüzyılın Anlaşması sürdürülmeyecek!
Sana sözüm olsun ki anne,
Kudüs’ü azat edeceğiz ve ondaki her türlü feryadı dindireceğiz.
Birlik ile din ile Kudüs hayırla imar edilecek,
Ve Mescid-i Aksa’nın minaresinden,
Ve tüm Filistin minarelerinden duyacaksın ki Anne,
“Allah’u Ekber, Allah’u Ekber, Allah’u Ekber.”
YAZAN: YAHYA ABU ZNAİD
Vesile Dergi Sayı 3
Temmuz 2021