Arşa uzanır ellerin, yedi kat göğe,
Dün şifa idin, bugün yetim ellere,
Sönmeyen yangınım, doğum ve evvelim,
Kudüs! Yetim mi kaldın, sesin uzak gelir.
Kime bu sessizlik, yufka yatağında hüzün,
Susuz kalmış bir Kudüs yaşarken güzü,
Ah Kudüs! Elbet bahara döner yüzün,
Solar zannettikleri, İslam’ın gülü..
Gözlerin yeşile boyansın tıpkı dün gibi,
Ve gül artık bahar yüzlü sevgili,
Ah Kudüs,
Gül artık, tıpkı dün gibi…
YAZAN: Enes İPEK
Vesile Dergi Sayı 6
Ekim 2021