Sevgi emek istiyordu azizim,
Eline diken batsa içinin sızlamasını,
Ayağına taş değse yüreğinin hoplamasını,
Gözünden yaş süzülse ciğerinin yanmasını istiyordu.
Bir şeyler oldu azizim bu yüzyılda,
Seven sevdiğine kinle bakar,
Aile içinde şiddet barındırır,
Sığınılacak limanlara atılacak demir bulunmaz oldu.
Sessiz atılan çığlıkları duyuyor musun azizim?
Çaresizlikten titreyen sesleri duyuyor musun?
Peki ya,
Yorgunluktan bağı çözülen dizleri ?
Evet azizim bu doğru,
Sevgi karın doyurmuyor,
Sevgi kalp, ruh doyuruyor,
Sevgi umut aşılıyor.
Sevmeyi unuttuk azizim,
Unuttuk bazı şeyleri,
Aileyi, dostu, kardeşi,
Ve daha nicelerini.
Çocukların başını okşamaktan,
Çekinir olduk azizim,
Ama bir nebze de olsa,
İnanmak zorundayız.
İnanıyoruz azizim,
İnanıyoruz,
Biz de göreceğiz güzel, güneşli günleri,
Tıpkı onlar gibi motorları maviliklere süreceğiz.
YAZAN: BAŞAK AZAKLI
Vesile Dergi Sayı 1
Mayıs 2021