Ebeveynlik zor olmakla beraber hakkı verilerek yapıldığında insanı hayata bağlayan, akışta kalmasını sağlayan bir durum. Hakkını vermek derken “mükemmel” tabirinin yerini “yeterince iyi” olmak almalı. İnsanın en yeterli hali mükemmel olamadığını keşfettiği zaman ortaya çıkıyor. Bu durumda “mükemmel ebeveynlik” cenderesine girmeden önce kendini keşfedip kendine olabildiğince öz-şefkat ve öz-saygıyla muamele etmek lazım. Hani uçakta oksijen maskesini önce kendi kullanmalı insan yoksa kimsenin hayatı kurtulamaz.
Gelelim gurbet ellerde ebeveyn olmanın zorluklarına ve fırsatlarına. Tanıdığın, bildiğin ortamın dışında akrabalardan uzak evlat yetiştirmek destek bulamadığınız için epeyi zorlayıcı oluyor. Ancak bu durum bir yandan ebeveynliğinize müdahale olmaması açısından bir fırsat olarak da görülebilir.
Amerika’da yaşadığımız yıllar içinde avantajları değerlendirmek dezavantajların etkisini minimuma indirmek için bazı yöntemler uyguladık.
Akraba yoksunluğunu tanıştığımız Türk ailelerle -karşılıklı yatılı ziyaretler yoluyla-gidermeye çalıştık. Farklı bir kültürde çocuk yetiştirmeyi kültürel zenginliğe katkı sağlayan bir yol olarak görmeye çalıştık.
Bu hiç de kolay olmadı. Çocuklar arkadaş ortamlarında her şeyi yiyip içemediler ama zamanla bazı Amerikan arkadaşları bize ayak uydurdu. Bizi davet ettikleri yemekte helal et ile menü hazırlamalarını hiç unutmam. Bu arada çocukları nasıl yetiştireceğiz diye düşünürken kendi değerlerimize yakın aile değerleri olan Amerikalı arkadaşlar edinip onların bu ortamda çocuk yetiştirme yöntemlerinden yararlandık. Çocukları çoğunlukla arkadaşlarının düzenlediği faaliyetlerden mahrum bırakmadık. Bu durum sanıldığı gibi hiç de öyle asimilasyona yol açmadı. Çocuklar aile değerlerini biliyorsa neyi alıp neyi dışarıda bırakacaklarını kestirebiliyorlar.
Bu arada aile bağlarını güçlü tutmak için aile istişare toplantılarını ve çocuklarla bol bol oyun oynamayı da ihmal etmedik.
Başarılı ebeveynlik çocuklarımızı kendi ayakları üzerinde duran birer birey olarak yetiştirmek değil mi?
Ben de bu anlamda kendimi ebeveynlik yönüyle takdir ediyorum. Zira çocuklarım büyüdüler üniversite öğrencisi ve çalışıp ayakları üzerinde duran bireyler oldular.
Bana da bu durumun tadını çıkarmak kaldı.
Darısı başınıza…
YAZAN: TUBA YÜREKLİ
Vesile Dergi Sayı 1
Mayıs 2021