Nerede olacak bu çöp toplayan çocuk 10 yıl sonra?
Kader nereye sürükleyecek onu dalgalarıyla?
“Ne farkı var diğerlerinden?” deli gibi düşünüyorum.
Düşündükçe anlayamıyor, işin içinden çıkamıyorum.
Adalet sadece hayali kurulan bir hazdan mı ibaret?
Herkesin dilinde yankılanan bir ses: “Sebat et, sabret.”
Mutluluk kimilerinin nasibinde mi, yoksa bulunur mu sokakta?
Sokakta gülen çocuklar nerede olacak yıllar sonra?
Kafanı kuma göm eğer mutlu olmak istiyorsan,
Ya da bak etrafına gerçek bir hikaye arıyorsan.
Aynada gördüğünden ziyade onlarca yüz,
Sokaklarca bezenmiş ışıklar ve duvarlarda asılı süs.
Yalan nedir bilmeyen kalplerde başlar daha doğmadan,
O üstte, bu altta, seçilir çocuklar soyadlarından,
Oysa merakları aynı, masumlukları yüreklerinde saklı,
Hiçbir ayrımı taşıyamayacak kadar minik avuçları.
Bu çocuklar şimdinin karanlığında aydınlatıyor etrafı,
Bu çocuklar adalet nedir bilmeden paylaşıyor anı,
Yanımdan geçen neşeli bir nefes, geleceğe umutla…
Bu çocuklar var aklımda, yalnız çocuklar.
Uzanırken geceler ufka, karanlık dünyamda,
Bu çocuklar var aklımda, mısralarımda…
YAZAN: AYBÜKE ASYA
Vesile Dergi Sayı 10
Şubat 2022